حسین پژمان بختیاری (متولد ۱۲۷۹تهران متوفی۱۳۵۳تهران) شاعر و تصنیف‌سرای ایرانی عصر قاجار و دورهٔ پهلوی بود.
پدرش علی‌مراد امیرپنجه بختیاری(متولد روستای دشتک، استان چهارمحال و بختیاری) بود و مادرش عالمتاج قائم مقامی (ژاله)از شاعره های زمان خود بود که نسب به خاندان میرزا ابوالقاسم قائم‌مقام می‌برد. حسین پس از اتمام تحصیلاتش در تهران و آشنایی با زبان و ادبیات فرانسه ابتدا مدتی در خدمت وزارت پست و تلگراف بود و سپس به شعر و تصنیف روی آورد. پژمان از شاعران سنت گرای ایران میباشد واین ارادت وی به ادبیات کهن انگیزه ساز تصحیح دیوان حافظ توسط وی شد. تصحیحی که به واسطه زاویه دید و حاشیه نویسی های وی بر اشعار دارای شیرینی و لطافت خاصی میباشد و شاید هم از این رو تصحیح حسین پژمان در حوزه حافظ پژوهی از جایگاه ویژه ای بر خوردار است. شعر پژمان به سبک کهن و با مفاهیم دلپذیر، سعدی وار از عشق میگوید .
ترجمه برخی از آثار شاتوبریان همچون «وفای زن»، «آتالا» و «رنه» از جمله آثار اوست
او همچنین تصحیح کتبی نظیر: لسان الغیب دیوان حافظ، دیوان جامی، ترانه‌های خیام، خمسه نظامی، دیوان ژاله قائم مقامی(مادرش) را برعهده داشته‌است.
اشعار پژمان بختیاری به لطف و زحمت آقای اسحاق فروزنده برای گنجور رومیزی و ساغر آماده شده است.